102

روزهای بزرگ شدن تو چه سریع میگذرد. حالا جمله های دوکلمه ای تو مانند «بابا سلام»، صدای خنده های بلند و گریه های مصنوعی ات در فضای خانه ما می پیچد. خسته ایم؛ اما با تو می خندیم. روزهایی گذشته است که من در و دیوار این خانه را تلخ ترین دیوارهای عمرم دیده ام. اما با بودن تو همه چیز عوض شده، زندگی سخت تر اما زیباتر شده است. داستان های کشف های جدید تو از زندگی، سوار شدنت روی سینی و نشستنت پشت کاسه، استفاده از قالب کیک به عنوان کلاه و عشق بی اندازه ات به یک چهارپایه کوچک، شادی های امروز من را می سازند. درک زاویه های جدید زندگی فقط با داشتن تو امکان پذیر می شود...

در آستانه ی در...